Rescue met de helikopter ...

En ja hoor om 8 uur zouden we ons vliegtuig hebben maar niet te zien … veel toeristen zitten de wachten de ene al wat happier dan de andere …
De gids zegt als er tegen 10/11 uur geen vliegtuig is dan komt dan zullen we moeten een andere optie nemen … en ja hoor geen vliegtuig ☹ … het weer is te slecht voor de vliegtuigen om te landen (blijkt één van de 5 gevaarlijkste luchthavens te wereld te zijn) …
Jeep is ook geen oplossing want door de 6 landslides die er geweest zijn is de weg zo slecht dat er geen mogelijkheid is.
De gids zegt dan moeten we trekken van hier naar Pokhara, min 4 dagen, … Toen we op het punt stonden om te vertrekken kwam de optie dat we met een helikopter konden opgehaald worden … In totaal waren er een 20 tal toeristen die hier vast zaten, waarvan een groot deel Belgen … uiteindelijk koos iedereen om de optie van de helikopter te nemen … wie weet hoelang we hier anders nog vast zitten …
Uiteindelijk konden wij met de tweede helikopter vertrekken … was een hele ervaring moet ik zeggen om zo het landschap te bekijken … we zagen vanuit de helikopter de ravage op sommige plaatsen …. Volledige bomen op de weg, veel brokstukken … ja het zal een tijd duren voor dit allemaal opgeruimd is …
Iets na 13.30 komen we aan in Pokhara, onmiddellijk voelen we de hitte terug … zal weer puffen worden …
We beslissen om het op het gemak te doen … eerst lunchen met de gids, waar we uitgebreid gesproken hebben over het project ‘een warm hart voor Nepal’. Hij woont in het gebied die zwaar getroffen is door de aardbeving. En aangezien ik na het laatste gesprek met de directeur van het project geen goed gevoel had – besloot ik om door te praten met de gids.
Hij zei vanaf dat er een locatie school gevonden is - doel is een gebied die anders geen hulp krijgt – arm dorp … dan moet er met het schoolhoofd gesproken worden en een comité opgericht worden met het dorp … die maken een plan op en duiden iemand aan om het uit te voeren … de gids heeft weldra wat vakantie en zal dan op zoek gaan naar een school en zo een comité oprichten … dus het ziet er naaruit dat de school er toch komt ;-) Beda en ik hebben er een heel goed gevoel in – en ook in de gids die al een aantal andere projecten helpen realiseren heeft!
Daarna genieten we van een koffietje aan het meer… en maken ons klaar om s avonds voor de laatste keer met onze gids te gaan eten.
Was een leuke avond waar we praten over de Boeddhisme, Nepalese gewoontes, …. Al vlug bleek het na 23 uur te zijn maar ik moet zeggen toen we terug wandelden naar ons hotel was ik blij dat de gids mee was … bleken toch een aantal rare types op straat …