Magisch maar ook zeer emotioneel moment

Vanmorgen vroeg uit de veren om de zonsopgang te zien op de Mont Everest, of wat de Nepalesen zeggen Sagmantha (voorhoofd) en de Tibetanen noemen haar dan weer Qomolangma (Qomo- non /langma- meisje) – manifestatie van één van de 5 godheden – Mjuylhosangma-op foto witte).
Eerst lag ze helemaal in de mist – maar dan gebeurde er iets heel moois … zachtjes trokken de wolken weg … en daar kwam ze tevoorschijn in haar volle glorie met een mooie blauwe hemel … de zonnestralen maakten dat er precies gouden stukken waren in de sneeuw … zo mooi, je zou wel duizend foto’s kunnen trekken … eerlijk ik heb er ook heel wat genomen ;-).
Na het ontbijt bezochten we het hoogste klooster ter wereld, hier op basecamp, Rongbuk Monastry, een klein klooster maar door zijn ligging heel magisch!

Dan was het tijd om onze rit aan te vangen naar onze volgende hoogtepunt op deze reis, Milarepa’s cave, in Nyalam.

De weg naar de cave is de weg naar de Nepalese grens, wat betekent dat we nog wat meer controles en checkpunten krijgen … maar totaal onverwachts voor mij passeren we een belangrijke plaats voor mij – een foto die naast mijn bureau staat …
Een magisch moment we rijden terug over de pass waar alles voor mij begonnen is.
Toen ik in 2009 mijn sabbatperiode nam in Azië, had ik een voornemen dat ik bij mijn thuiskomst moest weten wat ik zou aanvangen met mijn leven … ;-). Mijn laatste bestemming was Tibet en bij de terugreis naar Nepal zei de gids op deze pass geniet ervan dit is het laatste Himalaya zicht … plots besefte ik nu moet ik het weten wat ga ik doen want straks vertrek ik naar huis … en ik zei ik ga iets doen met “yoga” en iets doen met “Tibet” … totaal niet vermoedend dat nu 7 jaar later die 2 dingen Tibetaanse Yoga centraal staan in mijn professionneel leven maar ook in mijn privéleven.
Dus hier sta ik weer op de Tongla pass, 5126 meter, …
Voor ik vertrok op mijn reis zei ik nog tegen een paar vrienden, ik heb het gevoel dat deze reis weer een groot belang zal spelen in mijn leven … zo hier sta ik … ik had totaal niet verwacht dat deze pass in deze reis voorkwam … dus het is het moment om weer een intentie te plaatsen, aangezien de Himalya zoveel voor mij betekent en zeker deze plaats.
Mijn intentie “geef me de kracht om te aanvaarden wat op mijn pad komt, geef mij de sterkte om los te laten wat niet meer bij mij hoort, en geef mij de wijsheid om het verschil te zien tussen de 2”.
De meditatie op de pass lieten toch wat emoties loskomen …
Een belangrijke boodschap voor mij is wat er ook gebeurt in mijn leven dat ik nooit (zelf) mijn hart breek wat er ook gebeurt in de buitenwereld én dat ik mij door wat er ook gebeurt in de buitenwereld mij niet van mijn spiritueel pad laat afglijden.
Wel dit lijkt wel een beetje op de boodschap dat ik onlangs van mijn leraar ontving, dat het belangrijk is om mzelf volledig te aanvaarden en graag te zien. Wel dit wordt een opdracht … maar we gaan de uitdaging aan nietwaar ;-).
Tibet heeft toch een grote impact op mij en op mijn zijn.
Dankbaar om hier weer maar eens te zijn!

Toen we dichter en dichter bij de Nepalese grens kwamen werden de controleposten ook ernstiger … ze kwamen al in eens aan de auto kijken.
De weg naar Nepal ziet er mij hier heel goed uit wetende dat het vanaf hier nog 3 uur te rijden is … en toch toen ze de grens niet open… dit is een groot vraagteken voor mij. Buitenlanders mogen hier ook niet meer blijven slapen, we mogen mits een permit zaken bezoeken maar moeten dan de hele weg terugdoen.
Vanaf hier zien we ook de vernietiging van de aardbeving … er is veel stilte in de media, zal wel zijn omdat de chinezen dit niet vrijgeven, rond de schade en het dodental in Tibet. Maar de verwoesting is hier ook enorm … vele woningen zijn weg. Hoe dichter we bij Nyalam komen hoe groter de ravage, maar wonder bij wonder de tempel gebouwd aan de cave van Milarepa is intact. Het klooster is heel mooi, er zijn muurschilderingen over de lineage van Milarepa. Startend van Vajradhara naar Naropa, Tilopa, Marpa naar Milarepa.
Een mooi klooster, de grot zelf was zeer koud. Hier heeft Milarepa rond zijn 60 ste lang gemediteerd … Toen we starten met mediteren had iedereen het moeilijk om te starten met de meditatie. Voor mij ook ik vond mijn Tummo vuur precies niet meer … het vroeg veel om mijn startpunt te kunnen vinden maar uiteindelijk had ik toch een heel goede meditatie.
Maar toen echt net toen ik de eerste voet uit de grot wou stappen ging mijn telefoon.
Ik keek naar mijn bericht en toen stond de wereld even stil …. Ik kreeg de boodschap dat een vriendin van mij overleden is. De gedachte aan haar dochtertje van 3 die ze achterlaat laat mij niet los.
Hoe dual kan het leven zijn … mijn gedachten zijn nu in België …